Dolina Rivendell

die Otter

Podwójne drabble, będące efektem chwilowej głupawki oraz inspirujących dyskusji z Tiną Latawiec (której oczywiście dedykuję to maleństwo).

Niespodzianka

– Zobaczymy, jak ci się spodoba nowa wersja twojego maleństwa! – Trickster pstryknął palcami i za oknami opuszczonego magazynu rozbłysło zielone światło. Bracia Winchester mimowolnie zrobili krok w tył. Tego przeciwnika nie należało lekceważyć.
– Jeśli coś zrobiłeś Małej, powyrywam ci nogi z tyłka! – warknął Dean, zrywając się do biegu. Sam rozejrzał się z wahaniem, ostatecznie jednak podążył śladem brata.
– Macie jedną noc, nie zmarnujcie jej! – Trickster roześmiał się i znikł.
– Co do...! – Na parkingu przed magazynem, w miejscu, gdzie jeszcze kwadrans wcześniej zostawił Impalę, Dean zastał wysoką, zgrabną brunetkę w obcisłym, skórzanym kombinezonie. Na widok braci dziewczyna, rozglądająca się bezradnie dookoła, rozpromieniła się.
– M...mała? – wyjąkał Dean, któremu kobieta wydawała się dziwnie znajoma.
– Witaj, przystojniaku! – Impala zalotnie puściła oczko. – Ta noc jest nasza. Ty i ja, sam na sam – wymruczała niskim głosem i ruszyła w jego kierunku, kołysząc nieznacznie biodrami.
Dean wyszczerzył zęby w jednym ze swoich najbardziej olśniewających uśmiechów.
– Sammy, zostawisz nas samych?
Po chwili jednak mina mu zrzedła. Impala minęła go bowiem i zarzuciła ramiona na szyję Sama.
– Od lat marzyłam o tych mięśniach – szepnęła mu do ucha.

Dean z ogłupiałą miną odprowadził wzrokiem brata, odchodzącego z największą miłością jego życia w stronę zachodzącego słońca.

Trickster ma przerąbane, zadecydował.