Dolina Rivendell

Isena

Chciałabym zaprezentować dwa moje tFory, które powstały w dużej mierze dzięki poznańskiemu Teatrowi Polskiemu, Bułhakowowi i moim obsesjom z nimi związanym. Nie wiem czy jest to czegokolwiek warte, ale wywieszam, żeby się przełamać (:
Proszę o wyrozumiałość.
Zniknęło na moment, ale już wróciło.

Małgorzata. Mimozy domniemane

Czerwone róże, mokre rynsztoki, ubłocone dłonie.
Drżące usta, trzeźwe oczy
Tak, tak
to Pan mnie tamtego dnia zamroczył,
zauroczył?

Gdy kwiaty jaśnieć przestały,
na zmarznięty bruk się posypały,
gubiąc to niepokojące kwiecie
w rowie,
jak wojak z raną po bagnecie.

Została tylko czapka

I jak mam rozumieć ten poranek,
gdy Pani niby kaganek-
naręcze złotych kwiatów niosła,
mijała ulice ulotna i wzniosła?
Gdym ja, zdjęty przeczuciem
mimowolnym w piersi ukłuciem
ośmieliłem się stanąć na drodze
ku własnej obecnej trwodze.
I plotłem o kwiatach głupoty,
że żółte, że niecnoty…
I wtedyś nimi cisnęła,
a moja niepewność runęła
I świadom byłem,
że kolejnej tajemnicy rąbka uchyliłem
i znikniesz, gdy nadejdzie pora,
tymczasem pozwól marzyć do wieczora

Solena Faé

Ha, jestem (bardzo, bardzo) świeżo po lekturze Mistrza i Małgorzaty więc nie odmówię sobie skomentowania Smile

może ekspertem nie jestem, ale jak dla mnie ładnie i zgrabnie napisane, czyta się bardzo przyjemnie. I chociaż nie przepadam za rymami, to u Ciebie zupełnie mi nie przeszkadzały Smile

zwłaszcza w 2 pierwszych strofach - majstersztyk! Straaaasznie mnie urzekło to,że są... ale jakby ich nie było ( nie wiem czy się dobrze wyrażam Wink

).
Czekam na więcej tForów, bo warte są garnuszka złota na końcu tęczy Smile