Dolina Rivendell

Kiran

Wyszło sto słów bez tytułu. Powstało w dwie minutki, niemniej było troskliwie sprawdzone. Debiut na tym forum.

Patrzył z góry, jak jego syn radzi sobie po jego odejściu. W oczach starca widać było szaleństwo. Sam dziwił się, że bogowie pozwolili mu choć spojrzeć na swoje jedyne żyjące dziecko. Z pewną zazdrością patrzył na jego szczęście, podziwiając równocześnie urodę żony byłego Namiestnika. Ich potomek siedział przy władcy, wpatrując się w niego z podziwem i miłością. Chłopiec nie był duży – nie wyszedł jeszcze z wieku chłopięcego, jednak niedługo miało to nastąpić, widział to po twarzy matki.
- Wystarczy, wracaj do pieczar!
Mężczyzna z jękiem poddał się ciągnącym go rękom. To był ogromny ból.
Denethor, syn Ekteliona, wrócił do piekieł.

Lalaith

Już Cię kocham. Wizja Denethora w piekle... *Lai się rozpływa*
Nie lubię Denethora, wręcz go nienawidzę. Od początku facet mnie wkurzał. Cieszyłam się jak dziecko, kiedy się spalił, a Faramir żył. Mnie się nie da przekonać, że on był choć trochę dobry, Tinuś coś o tym wie.
Dlatego też Z góry przemawia do mnie wszystkimi swoim stoma słowami. I jeszcze jest coś, o czym mówić nie będę, dlaczego tematyka dziecka Faramira tak mi się podoba^^
Ach, i chylę czoła przed umiejętnością pisania drabułek. Jestem pod wielkim wrażeniem, naprawdę.

Lai ucieszona Denethorem w piekle

Ariana

Nie, stanowcze nie. Drabble czytam rzadko, bo też rzadko trafia się coś godnego uwagl i na tyle interesującego, że warto je przeczytać. Twoje, niestety, do nich nie należy. Nie mówie, że nad drabułką koniecznie trzeba nie wiadomo ile siedzieć, bo przecież najważniwjszy jest pomysł.
NO właśnie - pomysł. I tu mam zastrzeżenia. Niekanoniczność akceptuję tylko w tekstach parodiowych, a to przecież parodia nie jest, a jednak roi się od błędów.
Po pierwsze - jacy bogowie? Nie ma w Śródziemiu bogów, są tylko Valarowie, którzy zdecydowanie bogami nie są. No i jest Iluvatar - Stwórca Ardy. Iluvatar stworzył Ainurów <ci, którzy zeszli na Świat zostali nazwani Valarami> i oni wraz z nim współtworzyli Świat, ale jest powiedziane, że nie znali wszystkich jego zamysłów. Więc jeśli już dopatrywalibyśmy się w Śródziemiu boga, to byłby nim jedynie sam Eru. Valarowie są raczej opiakunami Ardy.

Po drugie - jakie piekło? Nie ma czegoś takiego w Śródziemiu. Co do losu ludzi po śmierci:

Tina Latawiec

Szczerze mówiąc, nie szczególnie ten utwór przypadł mi do gustu. Wielkiego plusa mogę postawić za bohaterów - teksty o Denethorze i/lub Faramirze czytam zawsze z wielką chęcią. Jednak mam co do tego drabble (jak to się w ogóle odmienia?) dwa poważne zastrzeżenia. Po pierwsze - kanoniczność. A raczej jej brak. Tu już wszystko wytknęła chyba Ariana - nie pasują bogowie, nie pasuje piekło (co prawda dopiero przed chwilą zostałam uświadomiona jaką jestem straszną ignorantką - byłam pewna, że jakieś tam życie pozagrobowe dla ludzi istnieje, tylko nie wiadomo jakie - ale piekło wydawało mi się nie na miejscu od samego początku), nie psuje były Namiestnik, nie pasuje robienie z Denethora ostatniego zbrodniarza. Chociaż co do tego ostatniego można by zapewne polemizować. Po drugie - tak na prawdę nie wiem, o czym to jest, co chciałaś tym tekstem przekazać. Bo mamy Denethora w piekle, to jasne. Bo patrzy z góry na Faramira, który żyje sobie szczęśliwie z rodziną, to jasne. Bo nie podoba mu się to, że go zabierają znów do piekła, to jasne. Ale... co z tego? Albo ja czegoś nie rozumiem, albo nie ma tu czego rozumieć. Co Denethor przeżywa, co czuje? Czy może to nieważne, tylko po prostu chciałaś go umieścić w piekle?
Podsumowując - nie za bardzo mi się podobało. Ale nie mówię, że jest tragicznie! Po prostu nie przekonał mnie ten utwór. Mimo to z zaciekawieniem czekam na następne. Życzę dużo pomysłów!

T.L.

PS: Tak, Lai, wiem coś o tym. I to frustrujące jest. Niedługo postawię sobie za punkt honoru zdenethorzenie cię. ;)
Wybacz za odbieganie od tekstu, Kiran.